Seviyorum seni

[daredewil]

Yeni bir gün, yeni bir başlangıç...

Yeni bir ümit...

Ve...

Soğuk ve yağışlı bir bayram sabahı.

Heyecanlıyım,

Ve suskun,

Ve daha cesaretli...

Uzaklardan gelen,

İçimde bir yerlere gizlenmiş,

Sadece sesini duyabildiğim bir yabancı.

Karşımda...

Yabancı değil artık bana ve duygularıma.

Zaman akıp gidiyor...

Duyulması istenenler duyuluyor...

Bazen sessizlik alıyor sözü.

Bazen de bakışlar anlatıyor söylenemeyenleri...

Neydi istenen?

Yaşadığımızın, paylaştığımızın adı neydi?

Herşey söylenmiş miydi?

Derken...

Zamanı gelmişti ayrılığın...

Bir yabancıydın beklediğim...

Ve şimdi sevdiğim adamsın, özlediğim...

Seviyorum seni

[daredewil]

Üşüyorum
Ellerini ödünç ver
Giderken
Saçlarımda gezinsin parmak uçların
Bir hıçkırık olsun sesim kulaklarında
Bir sonbahar hüznü gözlerimde
Ayrılık bir kor gibi otursun yüreğime
Yaksın içimi parçalasın yokluğun
Giderken ellerini ödünç ver
Üşüyorum
Sar sarmala beni
Umutsuz dudakların yanaklarımda gezinsin
Dağıtsın gönlümün efkarını son gülüşün
Giderken ödünç ver sevgini
Şehirlerimde sensiz cadde kalmasın
Sensiz bir ben kalayım öylece
Giderken
Bir mezar bahçesinde çiçeğin olayım
Hani yüzünde açan güller gibi
Soğuk buz gibi bir mahzende bırak beni
Belki acımı dindirir sensizliğimi bir bıçak gibi keser
Giderken son kez buseni ver
Unutulmuş kuru bir yaprak gibi kalayım öylece

Giderken
Her şeyden önce
Üşüyorum ödünç ver ellerini
Çiçeklerim bakışlarım ve umutlarım kalsın
Rehin etme özlemimi sende